هوای بوشهر
استان بوشهر از نظر پستی و بلندی به دو قسمت جلگه‌ای و کوهستانی تقسیم می‌شود:
– قسمت جلگه‌ای:
استان در امتداد خلیج‌فارس قرار دارد که عرض آن نیز در جهت شمال غربی (ناحیه بندر دیلم) به قسمت جنوب شرقی افزایش
می‌یابد و حداکثر به ۱۴۰ کیلومتر در امتداد دره رود مند می‌رسد.
جلگهٔ مذکور از رسوبات رودهای دالکی، شاپور، اهرم و مند تشکیل یافته است.
از جملهٔ این نواحی می‌توان به دشت بوشهر و برازجان اشاره کرد که سطح وسیعی از شمال استان را در بر گرفته است.
این مناطق تا دوران چهارم زیر آب بود.
اکثر شهرها و مراکز جمعیتی استان بوشهر در این جلگه استقرار یافته‌اند.
این جلگه‌ها تا کویت و دشت‌های جنوبی خلیج‌فارس ادامه دارد.
– قسمت کوهستانی:
استان از دو رشته کوه عمده تشکیل می‌شود که در سراسر طول استان به موازات هم امتداد یافته‌اند. این رشته‌کوه‌ها مشتمل بر ارتفاعات گچ ترش و ارتفاعات نوکند است که به ترتیب در محدودهٔ شمالی و شرق استان قرار دارند. با توجه به استقرار استان بوشهر در منطقهٔ فوق حاره‌‌ای، مهم‌ترین پدیده و فرآیند مشهود اقلیمی آن گرمای هواست.
این ناحیه تحت تأثیر فشار زیاد عرض‌های متوسط قرار دارد و فاقد بارندگی قابل توجه است، ولی فرآیند تبخیر آن به علت طولانی
بودن فصل گرما شدت و حدت بیشتری دارد.
در فصل زمستان به دلیل هجوم و گسترش جبهه‌های هوای سرد شمالی و دریای مدیترانه به سمت شرق، آب و هوای مناسبی توأم با ابر و باران به‌وجود می‌آید. به طور کلی آب و هوای بوشهر در نوار ساحلی گرم و مرطوب و در قسمت‌های
داخلی گرم و خشک صحرایی است.
در استان بوشهر دو فصل محسوس وجود دارد:
زمستان نسبتاً خنک شامل ماه‌های آذر، دی، بهمن، اسفند و تابستان گرم و خشک و طولانی. پاییز و بهار این استان بسیار
زودگذر است.
متوسط دمای سالانهٔ استان ۲۴ درجهٔ سانتیگراد است که بیشترین مقدار آن در تابستان حدود ۵۰ درجه و کمترین مقدار آن در
زمستان حدود ۶ درجه ثبت شده است.
دمای هوا در سردترین ماه‌های سال به ندرت به صفر درجه می‌رسد.
گرمای متوسط خنک‌ترین ماه‌های این منطقه یعنی دی‌ماه ۱۵ درجه گزارش شده است.
در استان بوشهر بین دهم اردیبهشت تا دهم مهرماه (حدود ۱۴۰ روز) درجهٔ حرارت بیش از ۱۰ درجه است.
در ۶۳ روز از این مدت درجهٔ حرارت بین ۴۰ تا ۵۰ درجه است.
میزان بارندگی در استان بوشهر کم و متغیر است.
زمان بارندگی معمولاً بین ماه‌های آبان و اردیبهشت است.
